چرا ۹۰ درصد از پروژه‌های تحول دیجیتال به انتظارات پاسخ نمی‌دهند و تنها بهبودهای تدریجی ارائه می‌دهند؟ یکی از دلایل مشکل شرکت‌ها با تحول دیجیتال این است که آن‌ها فکر می‌کنند، فقط استفاده از فناوری نتایج نمایی خواهد داشت.

وقتی فناوری نمایی دارید اما تفکر شما تدریجی است، در نهایت به نتایج تدریجی هم می‌رسید.

فناوری نمایی × تفکر تدریجی= نتایج تدریجی

فناوری‌های نمایی همچون شبکه‌های اجتماعی و هوش مصنوعی تنها به اندازه تفکری که به آن‌ها اعمال می‌کنیم، ارزشمند هستند. به تحول دیجیتال مانند یک معادله نگاه کنید. اگر فناوری نمایی داریم اما آن را تنها در تفکر افزایشی ضرب کنیم، نتیجه افزایشی خواهیم گرفت. برای مثال، اولین کاری که مردم با چاپخانه گوتنبرگ انجام دادند، چاپ کتاب‌های مقدس بیشتر بود. اولین کاری که با وب جهانی انجام دادیم، ارسال یادداشت‌های داخلی بیشتر و انتشار تبلیغات بیشتر بود.

اگر تفکر افزایشی داشته باشیم و آن را در تفکر نمایی ضرب کنیم، باز هم به نتایج افزایشی خواهیم رسید. ممکن است کسی دنیایی با انفجار انتشارات و یادگیری را تصور کرده باشد، اما اگر کتاب‌ها هنوز با دست نوشته می‌شدند، «فناوری» کتاب‌ها هنوز برای تولید یک نتیجه واقعاً نمایی بسیار محدود بود. مردم دهه‌ها قبل از وقوع آن، اینترنت امروز را تصور می‌کردند، اما فناوری هنوز آماده نبود.

هنگامی که تفکر نمایی را در فناوری‌های نمایی ضرب می‌کنیم، نتایج نمایی می‌گیریم. وقتی مردم هم ایده نمایی «انتشار» و هم فناوری چاپخانه را داشتند، آنگاه به یک انقلاب انتشاراتی – یک نتیجه نمایی – دست یافتند. وقتی هم ایده نمایی «شبکه‌های اجتماعی آنلاین» و هم فناوری نمایی اینترنت اجتماعی را داشتیم، توییتر و فیسبوک را به دست آوردیم.