بـازدیــدکــننده (Visitor)

هـــدف

الگوی بازدیدکننده (Visitor) یک الگوی طراحی رفتاری است که به شما اجازه می‌دهد الگوریتم‌ها را از اشیایی که روی آن‌ها عمل می‌کنند، جدا کنید.

مـسئـــلـه

متد صادرات XML باید به تمام کلاس‌های گره اضافه می‌شد که این خطر را داشت که در صورت لغزش هرگونه اشکال همراه با تغییر، کل برنامه را خراب کند.

class ExportVisitor implements Visitor is
    method doForCity(City c) { ... }
    method doForIndustry(Industry f) { ... }
    method doForSightSeeing(SightSeeing ss) { ... }
    // ...

foreach (Node node in graph)
    if (node instanceof City)
        exportVisitor.doForCity((City) node)
    if (node instanceof Industry)
        exportVisitor.doForIndustry((Industry) node)
    // ...
}

ممکن است بپرسید، چرا از اضافه بار متد استفاده نمی‌کنیم؟ این زمانی است که به همه متدها یک نام یکسان می‌دهید، حتی اگر از مجموعه‌های مختلف پارامتر پشتیبانی کنند. متأسفانه، حتی با فرض اینکه زبان برنامه‌نویسی ما از آن پشتیبانی می‌کند (مانند جاوا و C#)، به ما کمک نخواهد کرد. از آنجایی که کلاس دقیق یک شیء گره از قبل ناشناخته است، مکانیسم اضافه بار نمی‌تواند متد صحیح را برای اجرا تعیین کند. این کار به صورت پیش‌فرض به متدی که یک شیء از کلاس پایه Node را می‌پذیرد، تبدیل می‌شود.

با این حال، الگوی بازدیدکننده این مشکل را برطرف می‌کند. این الگو از یک تکنیک به نام ارسال دوگانه استفاده می‌کند که به اجرای متد صحیح روی یک شیء بدون شرایط دست و پا گیر کمک می‌کند. به جای اینکه اجازه دهید مشتری نسخه مناسبی از متد را برای فراخوانی انتخاب کند، چگونه این انتخاب را به اشیایی که به عنوان یک آرگومان به بازدیدکننده منتقل می‌کنیم واگذار کنیم؟ از آنجایی که اشیاء کلاس‌های خود را می‌شناسند، می‌توانند به راحتی یک متد مناسب را روی بازدیدکننده انتخاب کنند. آن‌ها یک بازدیدکننده را “پذیرفته” و به آن می‌گویند که کدام متد بازدید باید اجرا شود.

// Client code
foreach (Node node in graph)
    node.accept(exportVisitor)

// City
class City is
    method accept(Visitor v) is
        v.doForCity(this)
    // ...

// Industry
class Industry is
    method accept(Visitor v) is
        v.doForIndustry(this)
    // ...

اعتراف می‌کنم. ما مجبور شدیم کلاس‌های گره را تغییر دهیم. اما حداقل این تغییر جزئی است و به ما اجازه می‌دهد بدون تغییر مجدد کد، رفتارهای دیگری را اضافه کنیم.

اکنون، اگر یک رابط مشترک برای همه بازدیدکنندگان استخراج کنیم، تمام گره‌های موجود می‌توانند با هر بازدیدکننده‌ای که وارد برنامه می‌کنید کار کنند. اگر متوجه شدید که یک رفتار جدید مرتبط با گره‌ها را معرفی می‌کنید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک کلاس بازدیدکننده جدید را پیاده‌سازی کنید.

مقایسه با دنیای واقعی

یک نماینده بیمه خوب همیشه آماده است تا انواع مختلفی از بیمه را به انواع مختلف سازمان‌ها ارائه دهد.

تصور کنید یک نماینده بیمه باتجربه که مشتاق جذب مشتریان جدید است. او می‌تواند از هر ساختمانی در یک محله بازدید کند و سعی کند به هر کسی که ملاقات می‌کند بیمه بفروشد. بسته به نوع سازمانی که ساختمان را اشغال می‌کند، می‌تواند بیمه‌های تخصصی ارائه دهد:

اگر یک ساختمان مسکونی است، بیمه درمانی می‌فروشد.

اگر یک بانک است، بیمه سرقت می‌فروشد.

اگر یک کافی‌شاپ است، بیمه آتش‌سوزی و سیل می‌فروشد.

ســاخــتـــار

برای مطـالعـه متن کامل مقالــه، مجموعه کــــدها، نحوه پیاده سازی، مزایا و معایب و روابط با الگوهای دیگر، ایــنــجـــا کلیک کنید.